Is Aron homo?!

Aron is geen homo, zoals hij beweert en op een provocerende manier brainstormt bij zijn laatste sessie bij Paul. Zijn duiding van zijn droom was obsceen en grotesk, ook meende hij 't niet echt. Aron voelt zich verslagen.
Hij heeft een zeer dominante vader. Hebben we hem ooit over zijn moeder gehoord trouwens?
Zijn vader is permanent dwingerig aanwezig en gaat steeds tussen hem en elke relatie van Aron staan - dat kan je leven verzieken weet ik uit elke ervaring. Ook wordt daarmee een wereld zonder (feeling met) vrouwen gecreëerd.
Ik denk dus, dat hij meer gewend is aan een mannenwereld, en een omgeving met mannen: vader (geen moeder), sportschool, leger. Regels, duidelijkheid, overzicht. Die homo's zijn op hun stereotiepe manier ongecompliceerde mannen, en ook een groep met hun eigen regels. Die leggen ze ook openlijk uit, zodat het Aron duidelijk is. Het zijn collega-mannen, maatjes, die geen filter hebben, en ongecompliceerd over hun gevoelens praten, geen schaamte lijken te hebben, vrolijk en licht in het leven te staan - alles wat Aron niet opbrengt en niet is. Omdat 'ie sinds het bombardement is veranderd, sluit de privé wereld van zijn goede vriend Daniel beter aan bij de fase waar in hij nu zit. Als hij echter weer binding maakt met zijn verleden en professionele leven, blijkt die afstand te groot.

Hij moest van zijn vader van staal zijn, dat werd hij ook, maar nu is hij weer een sissie (een mietje). Want het is het een of 't ander, in de denkwereld van zijn vader.
Paul denkt, dat Aron in dienst is gegaan als reactie op zijn relatie met zijn vader. Sinds hij het leger niet meer heeft om zich af te scheiden van zijn verleden, en te onderscheiden van zijn vader (dat 'ie zelf iemand is), is hij in een crisis. Voelt hij dan de veroordeling "Ik had 't je toch gezegd"? Zijn vader lijkt neutraal. Maar de mogelijkheid zich vrij in de lucht en los van hem te voelen, en dus de mogelijkheid zich succesvol af te zetten tegen zijn vader, lijkt nu niet tijdelijk onderbroken, maar, met zijn onwil om te vechten, lijkt nu geen reële mogelijkheid meer.

Bedenk ook het pak slaag dat hij kreeg als straf toen de jonge Aron in mekaar was getrapt, en zijn schoenen had 'laten' stelen. Straf als opvoeding. Volledig onderdrukt en geïntimideerd, pijn gedaan, weerloos. Nu voelt 'ie zich net zo verslagen. Zit hij trouwens een officiële schorsing uit, of heeft hij een zelfgekozen verlof in overleg met zijn commandant?
Hetzelfde lijkt nu te gebeuren met de straf die hij ondervindt nadat hij veertien kinderen ombrengt in een bombardement. Of zijn jet nu de schoenen van vroeger zijn lijkt mij niet direct, wel dat hij ten einde raad is en zijn veilige leven verlaat, net als de onschuld van een 11 jarige die ruw verstoord werd. Toen was de oplossing (zijn vader) op een sportschool leren die ander verrot te kunnen trappen, nu is de oplossing (van hemzelf) gesprekstherapie.

Er zitten wat haken en ogen aan deze uitleg, maar Paul heeft gelijk als hij overeenkomsten zien en het urgent acht hem aan te houden als cliënt: hij moet praten over zijn vader-zoonrelatie.
Bedenk ook wat de reactie was van Aron's vader op het nieuws van het bombardement: niets. Ja, hij trok zijn lippen op, een nogal koude of zelfs neerbuigende grimas. Kan 't schelen, we moeten door (voel er niks van). Op 11 jarige leeftijd kreeg hij een boze vader als presentatie, en een pak rammel als gevolg. Als straf moest hij de hele dag op blote voeten lopen en op de sportschool, nu maakt ie er geen woorden aan vuil.

Ook lijkt Aron's vader mij te dichtbij Aron's vrouw, en dus de relatie van Aron met zijn vrouw.

with [cheese]