Ik vond vooral mooi hoe je de turkse maffia aan het werk zag.
Ossman praat het liefst in zijn eigen taal, tot op een moment hij echt boos word.
Ook geweldig in beeld gebracht hoe er geschoten word.
We zien alleen iets vallen wat ossman's kleindochter op dat moment vast had en we weten dat ze is geraakt.
Een boodschap in deze film?
Ik zou zeggen dat het criminele leven verschrikkelijk is, we hebben de personen amper zien genieten van hun leven, want hun leven zit vol met elende.
En misschien ook een onderschatting van dat leven, bijvoorbeeld dat stan beseft dat iemand omleggen heel anders was dan hij eigenlijk verwacht had.
En hoe makkelijk mensen zich bij de verkeerde vrienden kunnen aansluiten.
Zeker een figuur als stan die al een kutsfeertje thuis heeft.
Zijn moeder is er wel, maar weet ze echt wat van haar zoon?
Zijn pleegvader zien we amper en zegt ook niet echt wat tegen zijn pleegzoon.
Dat was waarschijnlijk de bedoeling van de regisseur, zo te laten merken wat zijn pleegvader en moeder voor hem betekende.
Zijn echte vader zagen we wel wat dat voor hem betekende.
Je voelde de liefde van beide kanten, meer dan hij deze waarschijnlijk ooit thuis heeft gekregen.
En dat het turkse gedeelte niet is uitgediept geeft de film alleen maar extra mystery.
Ik zit nog steeds om mijn cijfer te twijfelen.
een 7 of 8.
reply
share